Eenzaamheid toewijzen aan buitengebied is wel heel zwart-wit gesteld
Stadsvernieuwing en een goede mix van leeftijdsgroepen versterken het sociale weefsel
Elke week bericht De Standaard in haar reeks 'Betonwoede' over de nadelen van verspreide bebouwing. Onlangs werd eenzaamheid bij ouderen die wat afgelegen wonen onder de loep genomen. Eenzaamheid is inderdaad een groot probleem in onze samenleving. Waarom De Standaard in dit artikel met geen woord rept over de omvang van deze maatschappelijke problematiek in de steden en wat er tegen te beginnen valt, is onbegrijpelijk. Zo leert een Nederlandse studie bij honderdduizenden mensen dat de wijken met het grootste aandeel ernstig eenzame personen juist in de drukke grote steden te vinden zijn. Terwijl op het Nederlandse platteland net de laagste aantallen te noteren vallen.
Een miljoen gezinnen in Vlaanderen woont buiten centra en kernen. Maar de toekomst is eerder aan de verdichting aangezien de open ruimte in onze regio beschermd wordt en bouwgrond uitermate schaars is geworden. Het zwart-wit denken van een gerenommeerde krant als De Standaard over de ruimtelijke ordening in Vlaanderen is dan ook zeer opmerkelijk. Meer nog, zelfs na twee maanden heeft deze ambitieuze reeks amper een letter besteed aan de uitdagingen in en de noden van kernen en centra om kwaliteitsvolle projecten versneld op te zetten. Betaalbaar wonen en een goede leefomgeving zijn er immers hoognodig. Niet alleen om meer jonge gezinnen aan te trekken, die er nog steeds vaak voor stadsvlucht kiezen, maar ook om een goede mix van leeftijdsgroepen tot stand te brengen om het onderlinge sociale weefsel net te versterken. Van belang om minder eenzaamheid te bewerkstelligen.
Stadsvernieuwingsprojecten kunnen dan ook niet zonder ontmoetingsplaatsen. De eigen woonruimtes worden immers steeds compacter waardoor een doordachte en kwaliteitsvolle inrichting van de publieke ruimte van groot belang is voor de leefomgeving. De inrichting van publieke ruimte houdt de meest diverse functies in. Naast groen, pleinen, mobiliteitsinfrastructuur en woningen gaat het ook om dienstencentra, kinderopvang en scholen, cultuurcentra, sportvoorzieningen, speelpleinen, buurthuizen enz.
De ervaringen en best practices in de bouw leren dat kwaliteitsvolle verdichting torenhoge investeringen vergt: 1 m² woonoppervlakte in een stad, houdt in dat er een veelvoud aan openbare ruimte kwaliteitsvol dient te worden ingericht. Verdichting vergt voldoende groenvoorziening, open ruimte en ontmoetingsplekken rondom woonprojecten. Voor het kwaliteitsvol inrichten en onderhouden van die openbare ruimtes is de rol van de steden en gemeentes zelf cruciaal. Een inhaalbeweging richting meer groenvoorziening en verkeersluwe ontmoetingsplekken nabij dergelijke woonprojecten, lijkt zich op te dringen.
We wonen in steeds grotere steden, dicht op elkaar, maar we kennen elkaar niet. We zijn geatomiseerd, zoals de Franse schrijver Michel Houellebecq zegt: particules élémentaires − elementaire deeltjes. Op onze schoot hebben we een eenpersoons magnetronmaaltijd, of een stuk pizza. We zitten niet meer aan tafel te keuvelen. Ik wil niet te apocalyptisch zijn, het is niet het einde van het Romeinse Rijk, maar het is een aandachtspunt. Het fundament van de eenzaamheidsproblematiek is een maatschappij die een al te grote nadruk legt op het zelf, op het ikkige, en dat ikkige dan inbunkert achter een betonnen façade. Een façade waarin geen vensters zitten waardoor we elkaar kunnen toelaten.'
Dat zegt Psychiater Dirk De Wachter, bron Brainwash
Bron situatie in Nederland
: Schrijnende eenzaamheid in drukke stad: zo eenzaam is jouw wijk. https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/artikel/4428896/eenzaamheid-stad-ernstig-rivm-cijfers-wijk-kaart-noaberschop