Woningschaarste bedreigt pensioenpijler van modale Vlaming
Regeringsplannen leiden tot minder eigenaars
Met haar ruimtelijke plannen richt de Vlaamse regering zich momenteel overwegend op het afremmen van bebouwing en neutraliseren van percelen op locaties die zij als ongelegen inschat. Tegelijkertijd kunnen er niet tijdig afdoende kwaliteitsvolle verdichtings- en stadsvernieuwingsprojecten verwezenlijkt worden. Een stagnerend woonaanbod - ongeacht de ligging - zal op zijn beurt leiden tot schaarste. Met stijgende prijzen voor de gezinnen als gevolg. Vlaanderen zal immers honderdduizenden gezinnen extra tellen tegen 2050. Vandaag is voor heel wat 65-plussers een eigen woning de beste verzekering tegen verarming. De regering lijkt nu het verwerven van die pensioenpijler te bemoeilijken.
Deze week laat ook Pascal De Decker, prof. Stad en Wonen KU Leuven, in HUMO zijn licht schijnen over de BRV-impact op betaalbaarheid : "Er is in de steden al meer aanbod en ik hoor alleen maar geklaag over te dure woningen. Als we massaal bouwgronden gaan schrappen, wordt wonen duurder. Dat is een economische wetmatigheid. De overheid kan wonen wel betaalbaar houden via belastingcorrecties en subsidies".
Een plotse slinkende voorraad zal het moeilijker en steeds duurder maken voor gezinnen om een woning te verwerven. Ook zullen er op korte termijn te weinig alternatieven voorhanden zijn, aangezien stadsvernieuwings- en verdichtingsprojecten gemiddeld 12 jaar in beslag kunnen nemen. Daarnaast zijn dergelijke projecten duurder want complexer dan bijv. nieuwe projectontwikkelingen in voorziene ruimte. Het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen en zijn timing dienen dan ook gedegen voorbereid te worden opdat het afremmen van bebouwing afgestemd wordt op de doorlooptijd van kwaliteitsvolle verdichtingsprojecten die gezinnen kunnen huisvesten.
Daarnaast dreigen de ruimtelijke plannen van de regering stilaan onbetaalbaar te worden. Niet het minst voor lokale overheden. Enerzijds zullen de vele schadevergoedingen voor de eigenaars van 'ongelegen' percelen aanzienlijke investeringen vergen; anderzijds zal het waarborgen van de betaalbaarheid van wonen in een tijd van schaarste heel wat overheidssteun nopen.
Baksteen in de maag biedt zekerheid
Uit de studies van de Antwerpse academici Ive Marx en Sarah Kuypers blijkt dat voor heel wat 65-plussers het al dan niet hebben van een eigen woning, bepalend is voor verarming . Als je enkel naar het inkomen kijkt, is iets meer dan 14 % van de 65-plussers arm. Kijk je zowel naar het inkomen als naar het vermogen, dan spreken we over 1,4 %. Dankzij de vele huiseigenaars scoort Vlaanderen op dat vlak beduidend beter dan o.a. Duitsland.
Ten slotte hebben beide academici de parameters van kwetsbare gezinnen in Vlaanderen in kaart gebracht. Daaruit blijkt dat meer dan 99 % van deze gezinnen geen eigen woning bezit en genoodzaakt is te huren. De correlatie tussen sociale zekerheid en de baksteen in de maag blijkt niet uit de lucht gegrepen.